Anababalar otizmin erken teşhisinde yardımcı olabilir.
Otistik çocuğa erken tanı konulması, beyin faaliyetlerinin şekillendirilmesi ve sosyal etkileşim konularında pozitif etki yapabilir.
İleri yaşlarda otizm teşhisi, beyin gelişiminin tamamlanmasından sonra olmuşsa, terapi ve tedavi uzayabilir. Böyle durumlarda istenen fayda elde edilemeyebilir.
Ebeveynlerin dikkat etmeleri ve gelişmekte geç kalan davranışların ayırdına varmaları bekleniyor. Şunlara dikkat edilmesi öneriliyor:
- 6-9 aylık bebek gözgöze gelmekten kaçınıyorsa
- 1 yaşına geldiğinde ismi söylendiğinde reaksiyonda bulunmuyorsa
- Bebek ilgi istemiyor ve kendi kendine kalmaktan hoşlanıyorsa
- Birinci yaş gününden sonra bile hareketlerle ya da sözlerle iletişim kurmuyorsa
- Yalnız bazı çocuklar konuşmakta geç kalabilir. Yine de işaretlerle, göstererek, uzanarak isteklerini anlatarak iletişim kurarlar. Hem konuşmuyor hem de işaret ederek göstermiyorsa, nörolojik bozukluk olabileceğinden şüphe edilmelidir. Ancak konuşmadığı halde işaretlerle iletişime geçen çocukta böyle bir bozukluk büyük olasılıkla yoktur.
- 18 aylık bebek hiç bir mimik yapmıyorsa, işaret etmiyorsa, iletişime geçme çabası göstermiyorsa, konuşmuyorsa ve boş bakıyorsa hekime danışmanın zamanı gelmiştir.
Otizm nörolojik bir bozukluktur. Erken teşhis sayesinde terapi ve tedaviye, dolayısıyla beyin egzersizlerine başlanabilir. Anababaların uyanık ve dikkatli olması önerilir.
Ve diğer yazılarım:
Tablet Bilgisayarlar ve Otistik Cocuklar