Bağışladığımızda, bize acı veren şeyi sonsuza kadar omuzlarımızdan bırakmış oluyoruz. Bağışladığımızda olgunlaşıyoruz.

Bir soru: Acı içinde kalmak mı iyi yoksa affederek büyümek ve olgunlaşmak mı?

Acılar zamanla insanı katı hale getiriyor. Yaralı ve katı halde kalmak, karşıdakinin eline koz vermek gibi birşey. Birisi tarafından öylesine kırılıp dökülmüşsek, neden eline koz verelim? Oysa bağışlayan insan hem yükseliyor hem de yumuşak, insancıl ve zarif kalabiliyor.  Eğer bağışlayarak acıyı söndürebiliyorsak neden bu yöntemi seçmeyelim?

Affetmek şu anlama geliyor: Dersimi aldım. Büyüdüm. Olgunlaştım. Yepyeni bir ben oldum.

Evet. Acı veren şey her ne ise, onun vasıtasıyla olgunlaşmak mümkün. Bağışlamak demek acıyı söküp atmak demektir. Daha iyi bir insan olmak ve daha mutlu hale gelmek demektir.