“Trip atma bana!” son zamanların en yaygın cümlelerinden biridir belki de.. Trip atan, çoğunca attığı triple kalıyor! Karşıdaki pek birşey anlamıyor.. Oysa konuşmak, anlaşmaktır!

Evet.. Bazen sözler hareketlerden daha etkindir. Yeni doğmuş bebek ve çiçeği burnunda anneyi düşünelim.. Bebek uyudu, uyandı.. Anne çocuğun altını temizledi, karnını doyurdu.. Artık mutlu olmalı bebek.. Oysa bebek hala ağlıyor.. Keşke konuşabilse.. Ağlamak eylemini bir kenara bırakıp konuşabilse annesiyle.. Böylece anne de bebeğin ne istediğini tahmin etmek zorunda kalmaz.. Anne kısa yoldan sorunun ne olduğunu anlayabilirdi.

Bir de tripler var.. Kızlar trip atarmış.. Kadınlar trip ustasıymış.. Belki öyle, belki değil.. Ama trip varsa, “hareketlerle anlatma” çabası vardır. Onun yerine konuşmak denenebilse, karşı taraf daha hızlı anlayabilir!!

Reaksiyon çok kolay. Reaktif olduğumuzda ani rahatlama hissediyoruz. Oysa konuştuğumuzda insan olduğumuzun ayırdına bir kez daha varıyoruz. Konuştuğumuzda karşımızdakiyle aynı düzlemde oluyoruz; gerçeklere daha kolay ve çabuk ulaşıyoruz. Kendimizi daha iyi ifade ediyoruz. Ama konuşurken dinlemek, dinledikten sonra konuşmak gerek. Diyalog yapmak gerek yani.. Monolog değil!

Duyguları sözlerle ifade etmek, duyguları yansıtmaktan çok daha farklıdır. Duyguları hareketlerle göstermeye çalışmak zaman alabilir çünkü karşıdaki çoğunca anlamaz. Buna trip de dahildir! Ama konuşarak kısa yoldan anlatılabilir duygular.. O zaman trip atma da konuş!!

Trip atma! Konuş! başlıklı yazımızı beğendiyseniz “İletişim” yazısı da ilginizi çekecektir.