Eşyalara ve para ile satın alınabilecek her şeye bağlanıyoruz. Maddesel şeyler finans gücümüzü gösteriyor ve kendimizi güvende hissetmemize neden oluyor. Oysa gereksiz eşyalar hayatımızı kalabalıklaştırmaktan başka pek işe yaramıyor.. Ne demişler.. Az insan, az eşya!

Öyle çok şey topluyoruz ki.. Toplamak kolay, dağıtmak zor hale geliyor. Bu durum para için de geçerli. Parayı kazanıyoruz ama bağışlamıyoruz. Eşyaları topluyoruz ama gereğinde ihtiyaç sahibi olanlara vermeyi aklımızdan bile geçirmiyoruz. En son teknoloji ile yapılmış mutfak eşyaları alıyoruz, moda mutfaklar yaptırıyoruz, en tarz oda ve yemek takımları alıyoruz ama sevdiklerimizle o odalarda zaman geçirmiyoruz. Öyle bir hale geldik ki, biz eşyalara sahip olmuyoruz da adeta eşyalar bize sahip oluyor.

Eşyalar gösteriş yapmamıza neden oluyor. Kendimizi iyi ve güvende hissetmemize fırsat veriyor.. Fakat duygusal yük de getiriyorlar. Hiç bir eşya ya da materyal cisim uzun süreli mutluluk veremez ve derinlemesine tatmin sağlamaz!

Evde, ofiste, bulduğumuz her yerde eşya istiyoruz. Tıka basa eşya istiyoruz çünkü boş yer görmek istemiyoruz. Eskileri veremiyoruz, hatıraların silinmesinden korkuyoruz. Az kullanılmışları ihtiyaç sahiplerine veremiyoruz, belki birgün işime yarar diye düşünüyoruz. Bize gelen hediyelerin bazılarını hiç kullanmayacağımızı bildiğimiz halde, işe yaramadığını bildiğimiz halde, başkasına veremiyoruz çünkü bu kez de hediye vereni üzeceğimizi düşünüyoruz! Hiç kullanılmadan bekleyen bir sürü eşyamız var ama onlardan ayrılamıyoruz.

Odalar, dolaplar, depolar, bodrum katları, çatı katları ve aklımıza gelen her yer eşyayla dolu! Hep aklımızda “birgün kullanırsam” düşüncesi. O gün de hiç gelmiyor. Eşyaların zamanı geçiyor, bizim onlardan hevesimiz geçiyor ama kimselere verip kurtulamıyoruz! Yenilerini ekliyoruz! Gereksiz eşyalardan kurtulmak gerek! Gereksiz eşyalardan kurtulmak; rahatlamak demek!

Evimizi, bize ait yerleri gerçekten istediğimiz, sevdiğimiz, kullacağımız eşyalarla kaplarsak mutluluk duyarız. Ama sadece o alanı doldurmak için getirdiğimiz eşyalar bize duygusal ve zihinsel yük olur. Kullandığımız alanlardaki eşyaları azaltarak beyne rahatlama sağlarız. Hafızamızı bile keskin hale getirebiliriz.

Evet.. Az eşya ile duygusal rahatlama sağlanacağını öğrendik. Öyleyse pozitif birşey yapalım ve verilmeyi bekleyen eşyaları ihtiyaç sahiplerine dağıtmaya başlayalım! Yenilerini almadan önce düşünelim: Kullancak mıyım? Önemli mi? Gerekli mi? İhtiyaç mı? Gösteriş olsun diye mi alıyorum? “Az eşya, az insan” olgusu bana göre mi? Yoksa ille de gösteriş mi yapmalıyım? Sorun bu soruları sık sık!!!