Bir yarış içindeyiz. Mücadele iyidir ama sidik yarışına döndürmekten de geri kalmıyoruz!
Yavaş, düz ve sade bir hayattan bahsetmiştik. Yine, yeniden söylüyoruz sadelik mühimdir!

• Sade bir hayat iyidir. Bilerek ve isteyerek sade yaşamak iyidir. Hızlı bir yarış halindeki dünyada, bilinçli olarak yavaşlamak iyidir. Böylece hayattan daha fazla haz almak mümkündür çünkü yaşamışlığın, hayatta olmanın, nefes almanın ve tüm nimetlerin farkına varmak kolaylaşır.
• İnsanın kendisiyle (yani özüyle) bağlantıda olması gerekir. Sürekli bir bağlantı gereklidir. Nefes alıyoruz, farkında değiliz. Bünyemizde değişiklikler oluyor, farkında değiliz. Canımız birşeylere sıkılıyor, farkında değiliz. Bunun tek nedeni kendimizle bağlantılarımızı yok etmiş olmamızdır. Meditasyonla mı bağlantı kurulur, namazla mı bağlantı kurulur, ibadet, dua, şiir, tefekkür ile mi bağlantı kurulur bilmeyiz. Seçim kişiden kişiye değişir.. Bildiğimiz şey, ille de kendinizle bağlantı kurmanız gerektiğidir!
• Bizlere duygularımızı nasıl kullanacağımız öğretilmez. Kendi duygularımızın ne anlama geldiğini kendimiz bulgularız. Şimdi tam zamanı! Duygularınız neler diyor bir dinleyelim.. Nelere karşı geliyoruz? Neleri seviyoruz? Hayallerimiz nelerdir? Hedeflerimiz nelerdir? Nelerden korku ve endişe duyarız? Siz kimsiniz? Sizde kaç siz var? Biz kimiz? Ben kimim? Peki ya sen kimsin?
• İlgiye muhtaç konu komşu, yaşlı, ihtiyar, kimsesiz, çaresiz, engelli, özürlü, muhtaç, öksüz, yetim.. Kimler var etrafında ilgiye ve korunmaya muhtaç? Hep “ben ben” dedik durduk. Yeter! El uzatmanın şimdi tam zamanı!
• Sen online insan!! Sosyal medyanın başına geçtiğinde sana verilen tüm bilgileri doğru kabul etme! Süzgeçten geçir. Bazı paylaşımlar trollerin eseri, bazıları nefret söylemleri, bazıları yalan, bazıları acıklı duygulardan beslenen yazılar ve görseller. Neyi okuyacağına sen karar ver!
• Sen dünyalı! Dünya çok güzel ama karartmak üzereyiz bu mavi yeşil beyaz ve diğer renklerin oynaştığı sevimli küreyi!! Büyük şehirlerde yaşıyorsan eski mahallere git, ev usulü (anne usulü) yemekler ye, balkonunda mahsul yetiştir, geleneksel söyleşilere katıl, eski masallar dinle. Büyük şehirde yaşamak demek eskiyi unutmak demek değildir. Biz unutursak çocuklara ne öğreteceğiz? Büyükanneni, büyükbabanı unutma. Onlarla her fırsatta buluş, görüş, konuş, hikayelerini doküman haline getir. Eskiyi unutma, unutturma!
• At gözlüğü ile gezen sen! Gezme. Öğrenmeye açık ol. Yeni yiyecekler tatmaya, yeni yerler görmeye, yeni insanlar tanımaya, yeni hikayeler dinlemeye hazır ol. Bunun için bol bol oku, internette faydalı sitelerde sörf yap, mümkünse çevreyi gez, konuşmalara, seminerlere, kurslara, oyunlara, tiyatrolara, filmlere, konferanslara ve toplantılara katıl.
• Kabul et ki hayat her zaman eğlenceli ve güllük gülistanlık değil. Sorunlarla dolu bir hayat bu! Üzüntü, keder ve hüzün yüklü. Zorluklar var. Beklenmedik ayrılıklar, ölümler, trajediler var. Ve güzel şeyler hep tez biter. Ama kötü şeyler de ömür boyu sürmez. Herşey durmadan değişir. Herşeye rağmen bu dünyaya bir amaç için gönderilmedik mi? O amacı bul öyleyse!! Sesini bul. Kendini bul. Davan ne ise ona hizmet et.
• Sosyal medyanın başında saatlerce kendinden geçme! Kalk. Dolaş. Hareketli kalmaya uğraş. Yürüyüşler yap, arkadaşlarınla trekking yap, egzersiz sınıflarına katıl, ev işi yap, bahçecilikle uğraş. Yoksa genç yaşta kambur olursun! Mutsuzluk da cabası!
• Sosyal medyadan bir süreliğine uzaklaş. Kalabalık şehirden birkaç dakikalığına uzaklaş. Odanda bir köşede kendini dinle, tefekküre dal. Tek başına ol. Orada kısa süre durağan hale geç yani bir anlamda yavaşla. Gün içinde bazen yalnız kalmak gerekir. Kendinle başbaşa olabilmek önemlidir. Kendini iyi dinle. Duyguları duyumsa. Bedeninin sesine kulak ver. Dualar et. Ne demiş Mevlana Hazretleri.. Yürüyecek ayakların yoksa, iç dünyana seyahat et..

Biliyoruz ki gündelik hayatlar çeşitli yarışlarla dolu. Bu nedenle gün içinde bazen sessizliğe ve kendimizi duyumsamaya ihtiyaç var. Tefekkür sırasında kendimizi bularak yeniden mücadeleye ve harekete dönmeye ihtiyaç var.