Ne denli güçlü hissettiğimizin, cesur olduğumuzun veya sağduyulu davrandığımızın önemi yok! Bazen hayat korkutur!

İnişli çıkışlıdır hayat. Bazen öyle hızla ineriz ki, dibe vururuz. Bazen de bulutlarda uçarmış gibi hissederiz.. Ve kimse hayatın çalkantısından muaf değildir. Başımıza hayat gelmiştir. Hayat olmuştur! Hayat olur işte.. Herkese olur bu zaman zaman!

Korkutur bazen hayat.. Korkan loser olmaz. Herkes bazen korkar..

Korkunun ecele faydası yoktur, biz korkarız yine de! Ölüm korkusu duyarız. Ayrılmaktan korkarız. Zorluklardan korkarız. Parasızlıktan, başarısızlıktan, terk edilmekten korkarız. Sevdiğimiz birini kaybetmekten korkarız. Borca girmekten, yeni bir yere taşınmaktan, yeni bir okula başlamaktan, yanlış birşey yapmaktan, hoşlandığımız birisiyle ilk kez yüz yüze konuşmaktan, yeni bir işin ilk gününden, ve daha birçok ilkten korkarız. Korku herkesin başına gelir. Utanılacak birşey değildir.

Korku kötü birşey de değildir. Korku insanı kendine getirir. Değişmesine yardım eder. Eğer ahiret gününe inanıyorsak, dünyada bu konuda daha çok çalışmak gerektiğini öğretir mesela.. Ve benim tanıdığım birkaç kişi var bu şekilde değişen! Korku, korktuğumuz şeylerin üzerine gitmeyi öğretir. Korkuyu dillendirmeyi ve diğerleriyle paylaşmayı da hatırlatır. Paylaşarak bölmeyi ve hafifletmeyi de salık verir. Böylece yalnız olmadığımızı hatırlatarak rahatlatır.

Hayat korkutur. Ama bu hayatta neler yaptığımıza bağlı olarak korkular ya azalır ya da artar. Ve karar tamamen bize bağlıdır.