Bazı günler hiç beklenmedik şekilde kötüdür! Bazı günler beklendiği gibi kötüdür. Ama her günün sonunda çıkarılan dersler vardır. Bazı dersler pahalıya mal olsa da..

Bazen olur “Yeter bitsin bu gün artık!” deriz. Bazen olur “Bu gün benden ne istiyor, bu gün neden böyle zor ve fırtınalı?” deriz. Demez miyiz? Deriz çünkü bir zorluk biter diğeri başlar, bir aksilik bir başka aksilikle sonuçlanır.. Herşey tersine dönmüş gibidir.. Fakat kötü gün de geçer.. Diğer günler gibi kötü gün de geçip gider ve tatlı dersler bırakır ardında.. Umarız nahoş tortular bırakmadan çeker gider..

Kötü günlerde yapılacak şey acele etmemektir. Yavaşlamaktır. Herşeyi oluruna bırakmaktır. Bu süreçte aydınlanmak için belki kitap okumak, belki yürüyüşe çıkmak, belki ibadete ağırlık vermek gerekir. Kötü günler de bir anlamda hediyedir çünkü kendimizle, etrafımızla ve ilişkilerimizle ilgili yeni şeyler açığa çıkar. Bilgeleşmek üzere bir adım daha atmamıza yardımcı olur. Evet kötü günler rahatsızlık vericidir, acı ve ızdırap doludur, berbattır kötü günler. Kimse kötü gün istemez ama kötü günler de bize, bizi anlatır.

Kötü günler hakkında oturup düşünmek, irdelemek, ders çıkarmak ve hep akılda tutmak gerek. Eğer düşünmez ve bir ders çıkarmazsak, kötü sonuçlar tekrarlanır. Yapılacak en iyi şey, kötü günlerden hayat dersi çıkarmaktır. “Bu berbat günden ne öğrendim?” sorusu sorulmalıdır. Sormadığımız sürece öğrenemeyiz, öğrenemediğimiz sürece de kötü döngüden ve negatif enerjiden uzaklaşamayız.

Kötü geçen günler insanı korkak ve ödlek hale getirir, cesaretini kırar, hayal kırıklığı yaşatır ama sonunda hayat dersi çıkarmaya yarar. Hatta pahalıya mal olan, paha biçilmez deneyimlerle gelen derslerdir. İşte böyle büyür ve olgunlaşır insan! Herkesin kötü günü, kötü anıları olur.. Belki de bir sonraki gün beklenmedik şekilde güzel olacak!