Aşkım su gibiydi, ömrüme ab-ı hayat taşıyan

Aşkım kum gibiydi, ikimizden başka herşeyi çöle çeviren

Aşkım nefes gibiydi, içimdeki bize soluk veren

Karanlık, yalnızlıkla başbaşa kalmaktan hoşlanmıyor
Yanında keder de olsun istiyor

Olmayacak şeye, gece gündüz dualar ediyorum.
Kalbim duracak gibi ama beklemeye devam ediyorum.

Artık hiç şarkı dinlemiyorum bana seni hatırlatmasınlar diye. Ama her yerde seninle karşılaşıyorum.

Şimdi ucu yanık o mektup diğerlerinin arasında. Ben sana hasret. Ben hala sorularımla başbaşa..

Şimdi artık başlamadan biten aşka, “elveda” demeli.

Bazıları hasrette yanar, bazıları vuslatta…

Birörnek olurduk. Aynı şefkatli anakucağından, aynı sağlam mayadan, aynı davadan gelmemiş miydik?

Küsmek nedir bilir misin? Küsmek Nazım’ın anlattığı gibidir..

Küsmek dürüstlüktür.

Kadere nasıl isyan ederim? Ben kadere iman ettim.