Günlük tutmak yazı yazmayı sevenler için bile büyük bir iş gibi gelebilir. Adı üstünde, her gün belirli bir miktar yazmak demektir. Çok tatmin edici, mutluluk aşılayıcı bir edimdir günlük yazmak.. Fakat alışkanlık edininceye kadar angarya gibi gelebileceği için, caydırıcı bir yanı da vardır.
Neye yatırım yapacağınız tabi ki size kalmıştır ama bence anılara yatırım yapmak en güzelidir… Maddi hazlar gelip geçicidir, oysa duygusal hazlar ve manevi olanlar ömürlüktür.
İran’da yoğun bir kültür var. Derin bir tarih var. İlginç bir “birlik” ruhu var. İran mutfağı diye bir olgu var.. Tarhanaya katılan “kuru limon” da çorbaya biraz İran katmak bence..
Geçmişe mazi geleceğe istikbal derler.. Geçmişi gemişte birabilirsek gemiştir, bırakamazsak geçmemiştir.. Hangisi daha iyi? Bırakmak mı? Belki de bunun için en iyi ilaç zamandır. Geçmişi taşımaya devam etmek mi?
Zihnimizde evimizi canlandırırken sakin ışıklarla, bulut gibi bir yumuşaklıkla, huzur çınlayan duvarlara, tatlı koku ve lezzetlerle düşündüğümüzde ev, ev olmaktan çıkar tam bir vaha olur!
Yemek insanın ruhunu besler.. Eski tatlar gibi.. Hatıralar gibi.. Marifetli anaların ellerine sağlık der gibi..
“Bugün ne pişirsem?” diyen ev hanımları gibi, “ne yazsam?” dediğiniz oluyor mu?