İnsan ilişkileri de hayat gibidir.. İnişli çıkışlıdır. Bazen çatışmalar yaşanır.. Örneğin aile içinde sürtüşmeler gibi, yakın arkadaşla takışmak gibi, iş arkadaşıyla tartışmak gibi veya markette suratı asık çalışanla ağız dalaşı yapmak gibi..
Bakış açısını değiştirerek zihinsel anlamda rahatlayabiliyor insan.
Bazan olur önceleri pek göremediğimiz davranışlar su yüzüne çıkar. Kişinin gerçek kimliğini görebilmek için zaman gerekir elbet… İşte o an.. Maskelerin düşüp, gerçek kimliğin ortaya çıktığı an saygı bitiverir..
Tam dozunda kişisel güç, insanın içinden gelir. Çünkü kişi olgunlaşmıştır, kendisi olmuştur! Güçlü olan kişi etrafa karşı hassastır. Kendinin değerini bilir. Sesinin duyulmasını ister.
Huzur tohumundan bahsedeceğim. Tohumun fideye dönmüş hali barış oluyor. Sonra ağacalara dönüşüyor, oradan ormanlara. Tüm dünyayı kaplıyor küçücük huzur tohumu. İşte size bunun hikayesini anlatacağım..
Küresel bozulmuşluğun ve çürümenin içinde saklı kalmış bir mücevher gibiydi Azerbeycanlılar.. Ben bu sürpriz halkı sevdim. Ve orada kendimi güvende hissettim. Teşekkürler Azeberycanlılar! Lütfen bozulmayın!