Geçmişte Küçük Prens’i okumuştum. Yakınlarda sosyal medyada birkaç kez üstüste rastlayınca nostaljiyle karışık bir sıcaklık hissettim. Ne diyordu Küçük Prens tam olarak? O gezegenden bu gezegene gidip gelen sarı saçlı bir ufaklıktan başka ne hatırlıyordum? Sevgiyi, sevgiyle gelen beklentinin mutluluğunu ve sevgi rüzgarının etrafımızdakileri nasıl da yumuşattığını anlatıyordu. En azından kafamda kalanlar bunlardan ibaretti.
Hafızamı zorladım ancak daha fazla birşey dökülmedi. Kitabı kütüphaneden ödünç alıp bir gece baştan sona okudum. Ne zevk! Son zamanlarda eskiden okuduğum kitapları çıkarıp okumak gibi bir huy geliştirdim; sanırım yaşlanıyorum! İtiraf edeyim ki çok güzel bir tecrübeydi; Küçük Prens bana hala çocuk olduğumu ve büyük ihtimalle hayatım boyunca çocuk kalacağımı muştuladı!
Küçük Prens’i kitapçılarda veya kütüphanelerde çocuk bölümünde bulabilirsiniz ama bence hem çocuklara hem de büyüklere hitap edebilen kapsamlı bir kitap.
Bir oğlan çocuğunun katıksız çabaları ve sorgulayışları var kitapta. En son ne zaman dünyanın iyiliği için uğraştınız? Gerisinde hiç bir amaç gütmeden, sadece dünyamız için ne zaman düşündünüz, sorgulayıp bulguladınız? Dünyanın islah olması, insanların birbirini anlayıp sevmesi için en son ne zaman bir dilek tutup yerine gelmesine çalıştınız? Neden saflık ve içtenlik sadece çocuklara ait? Yetişkinlik, gerçek olmaktan uzaklaşmak mı demektir?
Küçük Prens dünya gezmeye geldiğinde ilk arkadaş olduğu insandan bir koyun ister. Bunun tek nedeni kendi gezegenini baştan sona saran yabani bir bitkiden kurtarmaktır. Koyunun işlevi, yabani otu yemek ve gezegeni temizlemektir. Çocukluğun temiz ve arı düşüncelerine dönmek için, yetişkinlerin de okuması gereken bir kitap bence. Bütün kitap kulüplerinde liste başı olsun isterim!
Küçük Prens çölde bir yılanla karşılaşır. Yılan ona eğer isterse kendisini tekrar evine gönderebileceğini söyler. Küçük Prens’in evinde büyüttüğü, konuştuğu, ve delice sevdiği bir çiçeği vardır. Çiçeğine olan sevgisi kitabın hemen her bölümünde anlatılmıştır. Bu sevgi için evine dönmek isteyecektir. Ancak yılan tarafından eve gönderme metaforu hem çok çarpıcı hem de grafiktir. İkinci kere ve yetişkin gözüyle okuyuşumda bu kısım bana “topraktan geldik, toprağa geri gideceğiz” olgusunu çağrıştırdı.
Çölde tilkiyle de arkadaş olur Küçük Prens. Tilki, prensten kendisini evcilleştirmesini ister. “Beni evcilleştir ki senin geleceğin saati, dakikayı, anı bekleyeyim” der. “Seni göreceğim için heyecanlanıp sevineyim” der.. Tilkinin sözlerini paylaşıyorum; siz de bencileyin bir ömür boyu unutmayın: “Her ne zaman ki birisinin sizi uysallaştırmasına (sevmesine. yaklaşmasına, dokunmasına) izin verirseniz (ki bu kendinizi bir başkasının derinliklerine bırakmanız anlamına gelir), ucunda mutlaka gözyaşları vardır.”
Tilkinin evcilleştirilmesi ve bunun gözyaşıyla olan bağı iki insanın birbirine olan derin ve samimi sevgisine ait metafordan başka birşey değildir. Sevmek, önünde veya sonunda gözyaşı demektir. Sevgi ve gözyaşı olgusunu küçük bir çocuğun düşüncelerinden duyumsamak en iyi şartlarda ürperticidir!
Çok sevdiğim birkaç alıntıyı da paylaşmak istiyorum:
1. İnsanlarin yeni birşey öğrenmek için vakti yok. Herşeyi dükkandan hazır alıyorlar. Hiç bir dükkanda “kullanıma sunulmaya hazır arkadaş” satılmadığı için, insanların gerçek arkadaşı yok!
2. Lisan insanların birbirini yanlış anlama kaynağıdır.
3. Sadece kalp gözümüzle doğruyu görebiliriz, önemli ve gerekli olan hiç birşey gözle görülmez.
4. Ölmek üzereyken bile bir arkadaşa sahip olduğunu bilmek güzeldir.
5. Gözler kördür, kalple bakmasını bilmek gerek!.
6. Kendini birisi tarafından ehlileştirmeye bırakıyorsan (sevgiye bırakıyorsan) gözyaşlarının dökülme riski vardır.
7. Bir yıldızda yaşayan çiçeği seversen, geceleri gökyüzüne bakmak güzel gelir.
Küçük Prens 1943 yılında Antoine De Saint-Exupery tarafından yazılmıştır. Yazar bir pilottu ve uçağı Sahra-altı Afrika çöllerine düştüğünde ölmedi. Çölde günler boyunca susuz kaldı, daha sonra bir çöl Bedevisi tarafından kurtarıldı. Olayın ardından bu kitabı yazdı ve daha sonra bir uçuş sırasında Atlas Okyanusunda kayboldu.
evet küçükken okumuştuk ama, yazını okuyup tekrar hatırlamak ne iyi geldi bu saatte bana .
Herkesi ( ençok da beni :)) kalp gözüyle gören dost insan Fatoş’um .. teşekkürler paylaşım için .