Küçük yaşlarda horlayan çocukların ileride saldırganlık ve hiper-aktif gibi davranış bozuklukları sergiledikleri ortaya çıkarıldı.
Araştırmacılar 249 anne-çocuk ikilisini mercek altına alarak incelemeler yaptılar. 2 yaşında ve 3 yaşında horlayarak uyuyan çocukların diğerlerine göre 3.5 kez daha fazla davranışsal bozukluk sergiledikleri gözlemlendi. Her iki yaşta da horlayan çocukların yüzde 35’inde davranış bozuklukları bulgulandı.
Araştırmacılar çalışmaya bebekler ana rahmindeyken başladı ve 3 yaşına kadar takip ettiler. Bu süre içinde annelerle telefon anketleri yapıldı ve çocukların uyku alışkanlıkları hakkında bilgi toplandı. Araştırmacılar aynı zamanda çocuğun davranışlarına ait detaylı sorular sormak icin yılda bir kere yüz yüze görüşmek suretiyle çocukların davranışlarını analiz ettiler. Bulgular daha önce yapılmış çalışmalarla parallellik gösterdi ve horlama ile davranışsal bozukluk arasındaki bağlantıyı bir kez daha kanıtladı.
“Uyku sırasında soluma problemi varsa horlanır” diyen araştırmacılar, horlamanın uykuyu böldüğünü, vücuda alınan oksijeni engellediğini ve nefes almak için gereğinden fazla çaba harcandığını söylüyorlar.
Uzmanlar “Çocuk soğuk algınlığı nedeniyle rahat nefes alamıyorsa ve horluyorsa bu sorun olmaz çünkü geçici bir olumsuzluktan bahsediyoruz, sürekli horlayan çocuğun beyin faaliyetlerinin değişm gösterir.” diyor.
Davranışsal bozukluk da buna bağlanıyor. Hepimiz biliriz ki 4-5 yaşlarındaki çocuklar öğlen uykusuna yatmazlarsa gün boyunca keyifsiz olurlar. Yeterli uyku almayan çocuk oraya buraya çatar, saldırır. Bu nedenle etraftakilere, özellikle diğer çocuklara, zor zamanlar yaşatır. Nörolojik olarak bakıldığında ise yetersiz uykunun beyindeki nöronların gelişimini engellediği biliniyor.
Çocuklarda, özellikle çok erken yaşlarda, beyin sürekli gelişim içerisinde oluyor. Horlama nedeniyle yetersiz oksijen beynin gelişmesinin önüne geçebiliyor.
Horlamaya çare bulunduğunda beyin gelişimi de devam ediyor fakat çoğu kez ebeveynler çocuğun davranış bozukluğunun horlamadan ileri geldiğini bilmiyor. Bu nedenle çözümü başka yerlerde arayarak zaman kaybediyorlar.
Araştırmacılar, çocuklukta horlamanın normal olmadığını ve tedavi edilmesi gerektiğini söylüyor. Birçok ailenin çocuğunda gördüğü davranışsal bozukluğun, horlama tedavisinden sonra azalabileceğini de belirtiyorlar.