Gül su ister, peki insan ne ister?

sevgi-gul-resmi

“Gülü susuz seni aşksız bırakmam.” der bir şarkı.

Gül su ister, peki insan ne ister?

Su, yaşam sıvısı, sevgi de ruhun gıdasıdır.

Bedende su neyse ruhta da sevgi odur.

Sevmek kabullenmektir, onaylamaktır.

Güven limanına ulaşamayan sevgi gemisi su alır.

Sevgi ve güvenle beslenmeyen ruh aydınlığını kaybeder.

El yordamıyla devam eder yoluna.

 

Şöyle der Osho: “ …Olgunluğun güzel bir kokusu vardır. Bireye muazzam bir güzellik verir.

Zekâ verir, mümkün olan en keskin zekâyı verir.

Onu saf sevgiye dönüştür. Onun eylemi sevgidir,

onun eylemsizliği sevgidir; onun hayatı sevgidir, onun ölümü sevgidir.

O bir sevgi çiçeğidir….”

Osho’nun sözlerini okuyunca gül de bir sevgi çiçeğidir diye düşündüm fakat kıpkırmızı taç yapraklarına aşkın yüklendiği bir çiçek haline gelmiştir artık. Aşksa sahte sevgi gösterilerinde aranmakta ne yazık ki.

Su alan sevgi gemisi gibi ruhun kabı da taşabilmektedir.

İncir çekirdeğinin içine tıka basa ufak sorunları doldurmaya çalışmak, kovaya alabileceğinden fazla su doldurmaya benzer.

Sonuç: Taşar

Hastalıklı sevgi de taşar.

Ne taşıracak, bıktıracak kadar sevin, ne  büyütün sorunlarınızı, ne de sabırları taşıracak kadar sınayın insanları.

Geminizin güvenli limanına ulaşabilmesi dileğiyle…
M.Özdaş