Çocuklarım laf dinlemeyince, “Sözler ilaçtır” diyorum. “Dinleyin annenizi!” diye ekliyorum..

Ve her fırsatta onlarla aşağıdaki düşüncelerimi paylaşıyorum.  Beni dinliyorlar mı? Orasını Allah bilir! Fakat inanıyorum ki, bazen bildiğimiz şeyleri dahi bir başkasından duyduğumuzda sözler daha etkin olabiliyor. Öyleyse sizlerle birkaç ilaç söz paylaşayım.. Umarım düşünce gıdası olur.

En çok korktuğumuz şey yetersizlik hissidir. Kendimizi güçsüz, beceriksiz, yetersiz düşünürüz. Oysa içimizde aydınlıklar var. Yeterki dışarı çıkarmasını bilelim. Ferahlık oradadır.. Çoğu kez kendi başarımızı kendimiz sabote ederiz çünkü kendimizi değersiz hissederiz. İçimizdeki potensiyelden ya habersiz oluruz ya da görmezden geliriz. Becereceğimizi bildiğimiz halde başlamaktan korkarız. Önce potansiyelimizi anlamamız, sonra kendimiz için harekete geçmemiz gerekir. Kim bilir.. Belki başkalarını dahi etkileyebiliriz.

Sevgili babam “Hiç birşey imkansız değildir!” der. Ne zaman bir sorunla gitsem, olmayacağından korku duymamamı, yapabileceğimi düşünerek işe başlamamı öğütler. Önce Allah’a inan, ona güven diye de ekler. Babam haklı! Her problemin bir çözümü var. Bize yol gösteren kitaplar, değer verdiğimiz insanlar, ve dijital dünya var. Bilmediğimiz şeyleri öğrenebileceğimiz Google ve YouTube var! Oğlum 15 yaşında ve hobi olarak tahta/kereste kullanarak birşeyler yapmak istiyor. Kısaca marangozluk becerilerine sahip olmak istiyor. Oysa ona bu tür el becerileri gösterecek kimse yok etrafta. YouTube’dan öğrenebileceğini söyledim.  Bazen de ne kitaplar ne de İnternet yardım edebilir. O zaman Allah’a sığınmak ve dua şart!

Dediğim gibi oğlum okula giderken bir yandan da hayat becerileri öğrenmek istiyor. Sevdiği şeyi yaparak daha mutlu olabileceğinin bilincinde. Birşeyi severek yaparsa ki bu iş olabilir, hobiler olabilir, o zaman etrafımızda o konu ile ilgilenen insanları bulmak da kolaylaşır. Belki de çok isterse becerikli ve sanatçı dedesi gelir ve ona tahta ve kereste işçiliği konusunda hayat dersleri verebilir. İnşallah..

Bazen İnternet’te “Hayal kurmak boşuna!” gibi söyler okuyorum. Hayır! Hayal kurmak boş bir iş değildir. Herşey bir hayalle başlayabilir. Hayaller vizyon katar hayatımıza ve kamçılar. Ve eğer hayalleriniz sizi korkutmuyorsa, yeterince büyük değillerdir. Hayal kurmaya ve hayata nasıl geçirebileceğinizi düşünmeye devam!

Bazı zamanlar çaresizliğe düşeriz. Acı çekeriz. Acılar olmadan mutluluk da farkedilemez. Bazı zamanlarda tepetaklak oluruz. İnşallah bu tür zamanları çabuk atlatalım. Toparlandığımızda mutluluk daha çok şey ifade etmeye başlar. Her fırtınanın ardından güneş ivedilikle göz kırpsın İnşallah.

Risk almaktan korkmayalım. Risk alarak daha çabuk büyür ve olgunlaşırız. Böylece hayat daha çok anlam ifade eder.

Etrafımızda bizi küçümseyenler varsa onlardan uzaklaşalım. Bize hayranlık duyanlar varsa onalara kucak açalım. Takdir duygusunu yitirmeyelim. Takdir duygusu da tebessüm gibi bulaşıcıdır. Siz birisini yüceltirseniz, bir süre sonra o da sizin iyi yönlerinizden bahsetmeye başlar. Her iki taraf da kazanır. O yüzden çevremizde kimlerin olduğu ve hangi süre ile bizimle kalacakları tamamen bizim seçimimizdir.

Bazen de kendi kendimizi hayal kırıklığına uğratırız. Ama işin ucunu bırakmamak lazım. Her başarısızlık, bir başarıya götürür. Her bitiş, bir başlangıçtır. Ümitleri yitirmek yok!

Etraftakilere yardım etmeliyiz. Başkasına birşey öğretirken, kendimiz daha iyi öğreniriz. Başkasına yardım ederken asıl kendimiz mutlu oluruz.

Umarım iki güzel çocuğumla zaman zaman paylaştığım bu düşünceler sizlere de ilaç gibi gelir. Dedim ya.. Bazen sözler ilaçtır..

Teselli ilacı