Kabak çekirdeğiyle iki şey yapabilirsiniz.
1.    Çitlersiniz, ki kabak çekirdeği protein kaynağıdır.
2.    Tohum olarak kullanır, kabak ekersiniz.

Kabak çekirdeğini yemeyi tercih edenler protein depolar vücutlarına. Toprağa ekmeyi tercih edenler için ise, bire yüz veren bir kaynağa dönüştürür bir tek çekirdeği.
Çekirdek çitlemek eğlenceli olduğu kadar sağlığa yararlıdır. Tohum olarak toprağa saçmak ise maddi açıdan kazançlıdır çünkü bal kabakları sonbaharda satarak bol para kazanılacak bir sermayeye dönüştürme olasıdır.

İyilik de kabak çekirdeğine benzer.  İyilik yapılabileceği halde yapmadan beklenirse, sadece kişiye, yararı olur. “Ben iyigillerdenim..”, “Ben iyi bir insanım..” der ve iyilik eyleme geçmeden düşüncede sınırlı kalır. İyilik etrafa yayılmaz. Oysa kabak çekirdeği gibi iyilik de büyütülebilir.. Ve iyiliği etrafa saçan insan katbekat iyilikle karşılaşır. Bazen hemen karşılaşır, bazen daha sonra.. Ama iyiliğe karşı “genellikle” iyilikle karşılık görür.

Kabak çekirdeğini toprağa ekmek ya da ekmeden tüketmek şeklindeki fikri yaşamımızda birçok düşünce ve davranışa adapte edebiliriz.. Sizin aklınıza ne tür davranışları çoğaltmak geliyor? Ya da azaltmak?