Ben büyürken gazeteler vardı. Kağıttan gazeteler.. Şimdi de var ama o zamanlar online gazeteler duyulmadık, görülmedik, bilinmedik şeylerdi. ‘Kağıt gazete’ döneminde gazetecilik ve habercilik; haber toplamak ve yazmaktı.

Oysa günümüzde gazatecilerin çok şey bilmeleri gerekiyor. Öncelikle habercilerin anadilini iyi kullanması gerekiyor; hala beceriyle dil ve üslup kullanan gazeteciler yetiştiriliyorsa tabi! Sonra günümüzün habercileri diğerlerinden ayrılabilimek ve üstünlük sergileyebilmek için verileri kullanabilmeli. Grafikleri halka açıklayabilmeli. Bir araştırmaya ait teknik dili, halk diline indirgeyerek anlatabilmeli. Tüm bunları yapabilmek için, istatistik bilmeli. Veri analizinden anlayabilmeli. Kompütür kodları yazabilmeli. Video çekebilmeli, edit ederek film haline getirebilmeli, haber sitesine koyabilmeli ve sosyal medya hakkında çok bilgili olmalı.. Bunları tek başına yapabilmeli. Ayrıca makine gibi çalışabillmeli.. Yani zamanı çok iyi kullanabilmeli.

Neden? Çünkü ben öyle istiyorum. Çünkü bu özelliklerde haberci görmezsem, o siteye gitmem! Tüm İnterneti uyarırım, o site trafiğini ciddi boyutta azaltırım. Ama bir dakika!! Bunları söylerken genel “ben” kullandım. Yani gidişatı daha iyi açıklayabilmek için.. Günümüz dijital okurlarının neler istediklerini daha iyi anlatabilmek için.. “Genel ben” kullanırken, online ortamın ne denli hızlı galeyana getirilebileceğini söylemeye çalıştım..

Belki de bundan sonra, eski gazetecilere ve habercilere daha az ilgi gösterecğiz çünkü yeniler yukarıda sayılanların tümünün içine doğmuş durumdalar. Yeni gazeteciler, muhabirler, haberciler ve jurnalistler yukarıda sayılanların hepsini doğuştan biliyor ve kullanabiliyor..

Google CEO’su tarafından 2013’te yazılan bir kitapta yukarıda anlatılanların tamamı sıralanmıştı. Gelecekte habercilik kişisel boyutta olacak denmişti.. Hatta blog yazarları bile gazeteci gibi görülebilecek diye açıklanmıştı.. Ünlülerin ve zenginlerin web siteleri keza..

Yeni gazetecilik, habercilik, muhabirlik ve haber toplama

Gelecekte haber ve habercilik kişisel olacak. Tamamen dijital yani.. Okuyucular ve müşteriler yayınları kontrol edecek, gazete sahipleri değil! Televizyon, telefon, bilgisayar ve ötesi tamamen içerik şirketlerine dönüşecek. Olay sadece içerikten ibaret olacak (şimdi de öyle değil mi?). Yani bir bakıma, herkes kafasına göre haber toplayacak, yazı ve görsel basacak, kendince eko üretecek! Belki de halihazırda gelecekteyiz! Gelecek belki de, şimdi! Film gibi!!!

Eskiden TV programlarını seyredemezsek, kaçırmış olurduk. Şimdi istediğimiz yerde, istediğimiz kadar, istediğimiz kısmını seyrettiğimiz gibi email ve telefon ile oraya buraya da gönderebiliyoruz. Herkes içerik peşinde koşar oldu. Haberciler de haberden öte, içerik toplama tutkusundalar. Bu demektir ki, müşterinin istediğini vermek zorundalar. Medya şirketi haber verir, içerik şirketi ise seyircinin istediğini verir!!

Peki, yansız ve doğru haberi nereden alacağız? Herkes kafasına göre, sırf içerik oluşturmak maksadıyla, haber mi üretecek? Haberler ve habercilik sokaktaki insana mı kalacak? Her birimiz gönüllü birer muhabir mi olacağız? Bu işin okulu, okulda yetişmek, eğitim, tecrübe, etik vs. ne olacak? Basın ve yayın, gazetecilik, medya gibi lakırdılar kimlere ne ifade ediyor?

‘Sizler kenar süsü değilsiniz. Büyük güce sahip insanların üzerinden gözünüzü ayırmamak zorundasınız!’ ~ABD Başkanı Obama Gazetecilere ve Habercilere Seslendi – 18 Ocak 2017