Bu yazı Şükran Günü yaklaşırken yazıldı.. Şükran yani teşekkür etmek.. Nelere teşekkür borcumuz olduğunu hatırlayalım, unutmayalım!

Bazen sahip olmadığımız şeylere kilitlenmekten, sahip olduklarımızın farkına varmıyoruz. Bize verilen bazı şeylere şükran borcumuzu unutuyoruz. Ailemize örneğin!! Benim müteşekkir olduğum şeylerden birkaçı..

• Harika iki çocuk verdiği için Allah’a şükür borcum var.
• Sağlıklı bir bünyem olduğu için ne kadar şükretsem azdır.
• Anneme, babama ve kardeşlerime müteşekkirim.
• Hayatımı idame ettirecek kadar parasal rahatlığım olduğu için memnunum.
• Kendini bilen, saygıdeğer arkadaşlarıma minnettarım.
• Alman Kurt köpeğime gönül borcum var.
• Yaptığım hatalardan çıkardığım derslerin değerini biliyorum.
• Aldığım iyi eğitim için, kafamı sokacak bir evim, beni işe ve alışverişe götürecek bir arabam olduğu için sonsuz şükür.
• Soluduğum havaya, yiyeceklere ve suya binlerce şükür.
• Uyuyabildiğim için, kahkaha atabildiğim için, canım istediğinde yürüyüp koşabildiğim için ve tüm bedensel yetilerim için şükürler olsun.
• Problemleri çözen beynimin de kıymetini biliyorum.
• İlaçlara, doktorlara, hastanelere, veterinerlere sonsuz takdir sunuyorum..
• Okullara, askere, polise, güvenliğe, kurumlara ve rahatlığımız için hizmet verenlere minnettarım.
• Şehitlerimize Allah’tan rahmet diliyorum.
• Hiç beklenmedik bir anda, tanıdık veya tanımadık birinden gelen minicik hatırşinas, kibar davranışa, hatta bir tebessüme gönül borcum var.
• Hepsinden öte.. Beni inançlı yetiştiren annemle babama teşekkür borcum var.

Ve aslında daha ne çok şeye teşekkür borcum var.. Bazen unutuyorum. Ve bir de dilek diliyorum.. Değer bilen, kadirşinas insanlar artsın, azalmasın. Amin!