Bazan olur “Ona hiç saygım kalmadı” felan deriz.. Önceleri duyduğumuz saygının yok oluşudur.. Ama bu durum anlık değildir.. Bir süre almıştır o hisleri duyana kadar..

Bazan olur önceleri pek göremediğimiz davranışlar su yüzüne çıkar. Kişinin gerçek kimliğini görebilmek için zaman gerekir elbet… İşte o an.. Maskelerin düşüp, gerçek kimliğin ortaya çıktığı an saygı bitiverir..

Bu acıklı bir olaydır.. Onca zaman saygı duyduğun birirnin buna hiç değmediğini anlamak.. Verdiğin değerin geri dönmediğini hissetmek.. Kullanılmışlık duygusu.. Değersizlik hissi.. Enayi yerine konulmuşluk.. Dedim ya acıdır bu durum..

“Keşke o ilk defa tanıştığım insan olarak kalsaydı.. Keşke ilk haliyle kalsaydı..” der öykünürüz..

Ama bir dakika.. Kim bilir belki biz de değişmişizdir.. Belki de haklı olan o şahıstır, biz değil! Belki de asıl onun saygısı bitmiştir bize! Belki o nedenle öylesine kayıtsız davranmaya başlamıştır.. Değerimiz yokmuş gibi.. Belki de biz asıl yüzümüzü göstermişizdir ve bu çirkinlikten dolayı karşıdakinin saygısı kalmamıştır. Olamaz mı? İki taraflı bakabildik mi olaya? Bakalım ve empati yapalım!