Akıl bulunmaz bir nesnedir.. Ama aklın karanlık bir yanı da vardır.
Akıl faydalıdır ama bazen de faydalıymış gibi görünür; yaptığı tek şey egoyu tatmin etmektir.
Akıl bizimle gün boyu konuşur; duysak da duymasak da! Biz ona danışırız, o bize birşeyler fısıldar, anlasak da anlamasak da!
Bu konuşmalar ve fısıltılar içsesimizdir aslında.. Çoğu kez bu sesler ve konuşmalar faydalıdır ve inanırız, hemfikir oluruz, sorgulamayız. Çoğu kez içsesimize inanmamız en doğrusudur. Çoğu kez içsesimiz düşüncelerimizi yansıtır. Ve çoğu kez kendi düşüncelerimizi sorgulamaktan kaçınırız.
Fakat açık görüş de gerekir bizlere.. Sonuçta insanız.. Yanılırız.. İçsesimizi farklı şekilde yönlendirdiğimiz de olur.. Ve bu durum şuurlu veya şuursuz olabilir. O nedenle açık görüş, açık zihin, açık kalp gerekir.. Açıklık gerekir insana, kendisiyle bile açıklık!
Bazen akıl bile bizi yanlış yönlendirebilir.. Şaibeli tavsiyeler verebilir insana.. Yanlış bilgi paylaşır. Önyargılıdır. Negatiftir. Kuralcıdır. Zihin bu şekilde konuştuğunda insan korku hisseder, kendinden şüphelenir, yargılayıcı davranır, şikayetçi olur, kafası karışır.
Bazen içses bulunmaz bir yardımcıdır, ama bazen de yanlış yönlendirir. Peki kime inanacağız?
- Akıl bazen iyi tavsiyelerde bulunur ama bazen de manasız şeyler fısıldar insanın kulağına.
- Akıl bazen acıya neden olur.
- Akıl bazen hayatı karşısına alır.
- Akıl mutsuzluğu seçer.
- Akıl korku doludur.
- Akıl bazen korkunun, şüphenin, suçluluğun, öfkenin, kıskançlığın, utancın, pişmanlığın ve ümitsizliğin sözcülüğünü yapar.
Unutmayalım ki bazen bütün bu duygular gereklidir. Ama bazen de gereksiz ve yersizdir.
Nasıl karar vereceğiz?
Maneviyata yönelmeli derim ben! Maneviyatla yaşayan insanların gönül gözü açıktır. Onlar doğruları daha kolay görebilirler. Ve onlar egolardan arınmıştırlar. Ego ile verilen kararlar ne kadar aceleci ve yanlış ise, egosuz kararlar o kadar toplumcu ve doğrudur. Akıl da yanıltır bizi ama egosuz bir akla daima güvenebilirsiniz.. Aklını kullanmayan insan, duyduğu her şeye, doğru yanlış demeden, inanır.
Dilerseniz yazıyı manidar bir söz ile bitirelim..
Akıl iki çeşittir: Birincisi kazanılan akıldır. Sen onu, çocuk mektepte nasıl öğrenirse öyle öğrenirsin. Öbür aklın kaynağı ise candadır..
~ Mevlana
