Para iyidir ama para uğruna hayatın küçük tatlarından vazgeçmek insanın psikolojisini bozar. Bozuk psikoloji etrafa yansır. Devamında ne mi olur? Zavallılar, yoksullar, hastalar, yaşlılar, güçsüzler ve ilgi bekleyen diğer canlılar görünmez olur. Para iyidir, ama para hırsı kötüdür.
Para vermeden elde edilebilecek şeyler de vardır. Onların parasal bedeli yoktur çünkü duygularımızla ve inançlarla sahip olmuşuzdur.. Paramıza ve vaktimize mal olan şeyler olduğu gibi, duygu ve inançlarımıza mal olan şeyler de vardır.
Herkes zenginin yanında olmak ister. Anadolu’da köylere kasabalara giden siyasetçiler seçimlerde oy isterken en iyi giysilerini giyer, en pahalı arabalara biner, eşleri en marka çantalarını takar omuzlarına, en parlak mücevherlerini gösterirler.. Neden? Çünkü halk onlara bakar, oy vermeye karar verir. Neden? Çünkü onlar gibi zengin olmak istemektedirler. Oy verdiklerinde onlar gibi olma güdüsü vardır içlerinde. Onlar gibi gösterişli bir yaşama hevesle oy verirler..
Zaten bildiğimiz bir gerçek yeniden sahneleniyor: Parada pislik büyüyor.
Hangi kıtada olduğuna ya da hangi lisanı konuştuğuna bağlı olmaksızın parayla mutluluk hissediliyor!