Sokakta el açmış muhtaç birini gördüğümüzde çoğunca birkaç kuruş verip geçiştiririz. Başımızın gözümüzün sadakası olsun isteriz. Muhtaç olduğu için el açanların birçoğu gerçekten zor durumdadır, ama hepsi değil. Yine de içimizden geldiğince muhtaçları sevindirmek iyidir.
Para iyidir ama para uğruna hayatın küçük tatlarından vazgeçmek insanın psikolojisini bozar. Bozuk psikoloji etrafa yansır. Devamında ne mi olur? Zavallılar, yoksullar, hastalar, yaşlılar, güçsüzler ve ilgi bekleyen diğer canlılar görünmez olur. Para iyidir, ama para hırsı kötüdür.
Satın aldıkça daha mutlu olacağımızı sanıyoruz. Bir hava atma yarışına girmişiz. Almak, yeniden almak, daha çok almak!
Hangi kıtada olduğuna ya da hangi lisanı konuştuğuna bağlı olmaksızın parayla mutluluk hissediliyor!