Gerçekte hiç olmamış duyguları varmış gibi göstererek, kişisel menfaat uğruna, karşısındakinin yaşam hevesini söndüren insanlar yok mu? Çıkar uğruna “duygusal tatmin” sağlayan kalpsizler hiç utanmaz mı? Sahi, bu acımasızlar yaptıklarıyla övünürler mi?