Blogculuk bir marka gibidir. Blogculuk eskisinden daha ilgi çekici hale gelmektedir. Bloglar özgündür. Bloglar ictendir. Bloglar orjinaldir, otantiktir. Öyle bloglar var ki, haber sitelerinden bile kaliteli içerikle doludur. Ve takipçileri de yeni bilgiler için blogları takibe devam edtmektedirler. Öyleyse blogculuk ölüyor mu diye bir soruyu buruşturup çöpe atabiliriz.
Hangi kitaplardan hoşlanıyorsunuz? Klasik? Şiir? Moda magazin? Biyografi? Dini yayınlar? Genç yazarlar? Kişisel gelişim? Aşk edebiyatı? Tarih? Polisiye? Elime ne geçerse türünde romanlar?…
Çoğunluğun okuyabileceği online ve kaliteli yazılara ulaşması hiç de zor değil.
Neden konuşmuyoruz? Peki daha spesifik olalım.. Neden gerektiği gibi konuşmuyoruz?
Nedenini bilmiyoruz ama sınıfta herkeste bir bitkinlik vardı. Herkes biraz sıkıntılı ve gergindi.. Stres dolu bir ortamdı.. Biri ayağa kalktı ve öğretmene, sınıfta bir bunalım dalgası dolaştığını söyledi. Öğretmen ders anlatmayı bıraktı.
Yazmak zaman ister. Yazmak emek ister. Yazmak bir de yürek ister. Kiloyla yazı çıkarmak değildir maksat, okuyucunun yüreğinin bam teline dokunmaktır!
Size acı veren, fazlasıyla sarsan, günlük aktiviteleri yapmanızı engelleyecek kadar rahatsızlık hissettiren durumlar olabilir.
Robo-gazetecilik çok kısa sürede duyurulması gereken haberlerin ivedilikle toplanmasında ve dağıtılmasında işe yarıyor. Yani robo-gazetecilik, geleneksel gazeteciliği destekleyici bir yöntem. Şimdilik!
Aynı anda binlerce insana ulaşmak iyi güzel ancak yanlış bilginin de aynı hızla binlerce insana ulaşacağı olasılığını gözden kaçırmamak gerekir. Pazar akşamı Kanada’da yaşanan bıçaklama olayında yayılan bilgi gerçeklikten uzaklaşarak yayıldıkça yayıldı, dezenformasyon oldu!
Hızla değişen dijital çağda yeni bir meslek daha belirecek.
Sözlerimiz kimi zaman yetersizdir. O zaman susmak ve içsesi daha dikkatli dinlemek gerekir. Dikkatli ve derinlemesine dinlenen içses seni aksiyona götürür.
Dünyanin yeni trendi “fiziksel dokunuşlara aşermek” diye bir gerçekten haberiniz var mı? Online kutlama kartı yerine kartpostalın postadan çıkmasını isteyenler, e-kitap yerine kağıt kitap okumayı tercih edenler, telefondan yazılı mesaj göndermek yerine yüzyüze romantizm yapmak isteyenler sayıca çoğalıyor.
Bizler kağıdı da kağıtsızlığı da bilen bir nesiliz. Gazeteyi açıp okumayı, ansiklopediden ödev yapmayı, okul kitaplarını yüklenip okula gitmeyi bilen aynı zamanda Kindle mi yoksa iPad mi ikileminde kalan ara nesiliz. Yaşı ne olursa olsun Internet’e geçerken hayatta olan bütün yetişkinler “kağıtlı/kağıtsız dillemması” kuşağına dahildir.