Babanın yeni doğmuş bebekle geçirdiği zaman, ileride bebek üzerinde davranışsal boyutta değişikliklere neden oluyor.

Çocuk Psikolojisi ve Psikiatrisi Dergisinde yayınlanan bir çalışmanın sonuçları, 3 aylık bebeklerin bile babanın yakınlığından ya da uzaklığından haberdar olduğunu tespit etti. Baba ile etkileşim içinde olan (ya da olmayan) bebeklerin 1 yaşına geldiğinde davranışlarında farklılık bulgulandı.

İlgisiz babaların bebekte oluşturduğu davranış farklılıkları, annenin ilgisi tarafından değiştirilemiyor. Yani ille de baba ilgisi gerekli. Özellikle erkek çocuklarının davranışları, babanın bebekle ne kadar ilgili ya da ilgisiz olduğuyla bağlantılı bulundu. Babaların erkek bebekler üzerindeki etkisi, kız bebeklerden daha fazlaydı.

Bu çalışma Londra’da bulunan İmperial Okul’da yapıldı. Toplam 192 iki-ebeveynli (anne-baba-bebek birlikte yaşıyor) aileye bebek 3 aylıkken anket dağıtıldı. Aynı anababalar ve bebek 9 ay sonra (yani bebek 1 yaşına geldiğinde) tekrar incelendi.

Babasıyla pozitif etkileşim içinde olan bebekler 1 yaşına geldiğinde olumlu davranış farklılıkları gösterdi.

İlgisiz babaların bebekleri 3 aylıkken bile babalarının ilgisini kapmak için uğraştıkları anlaşıldı. Babanın bebekle oynaması, göz göze gelmesi, konuşması ve okşaması bebek için çok önemli. Sırf baba ilgisi için bebeklerin her türlü yola baş vuruduğu, hatta kötü davranışlar bile sergilediği tespit edildi.

Davranışsal bozukluk sergileyen çocukların babalarının hiç ilgi göstermediği, konuşmadığı, gülümsemediği, gerekmedikçe kucaklamadığı anlaşıldı.

Oysa bebekler araba koltuğunda, bebek yatağında, yerde oynarken, mama yerken, banyo yaptırılırken bol ilgi istiyorlar. Aynı ilgi anne tarafından gösterilse bile, babanın göstereceği ilginin yerini tutumuyor.  Kısaca, baba tarafından bebeğe en erken aylardan itibaren gösterilecek ilgi çok önemli.

Bu çalışmada bir aksaklık olduğunu da söylemeliyim.

Anket sadece bir arada yaşayan ana ve babalara dağıtıldı ve iki-ebeveynli bebekler incelendi. Yani boşanmış, ya da herhangi bir nedenle bir arada yaşamayan çiftlerin bebekleri çalışmaya dahil edilmedi. Bu nedenle, “bebeğin babası yoksa davranışsal sorunlar sergileyecektir” demek doğru değildir. Böyle bir bulguyu tespit etmek için yeni bir çalışma yapılmalıdır.

Bu çalışmanın en büyük özelliği babanın bebek üzerindeki etkisinin niceliğinin belirlenmesidir. Daha büyük bir grupla aynı çalışmanın tekrar edilmesi gerekir. Böylece neden-sonuç ilişkisi hakkında daha çok bilgi sahibi olabiliriz.

Anlaşılan o ki, anne ilgisi babadan gelmesi beklenen ilginin yerini tutmuyor. Babalar yeni doğmuş bebekle ilgilenmeli ve etkileşimi sürdürmelidir.