Para vermeden elde edilebilecek şeyler de vardır. Onların parasal bedeli yoktur çünkü duygularımızla ve inançlarla sahip olmuşuzdur.. Paramıza ve vaktimize mal olan şeyler olduğu gibi, duygu ve inançlarımıza mal olan şeyler de vardır.
Mevlana Hazretleri ne de güzel söylemiş.. Her dil, gönlün perdesidir. Perde kımıldadı mı, sırlara ulaşılır..
Herkes zenginin yanında olmak ister. Anadolu’da köylere kasabalara giden siyasetçiler seçimlerde oy isterken en iyi giysilerini giyer, en pahalı arabalara biner, eşleri en marka çantalarını takar omuzlarına, en parlak mücevherlerini gösterirler.. Neden? Çünkü halk onlara bakar, oy vermeye karar verir. Neden? Çünkü onlar gibi zengin olmak istemektedirler. Oy verdiklerinde onlar gibi olma güdüsü vardır içlerinde. Onlar gibi gösterişli bir yaşama hevesle oy verirler..
Yazmak zaman ister. Yazmak emek ister. Yazmak bir de yürek ister. Kiloyla yazı çıkarmak değildir maksat, okuyucunun yüreğinin bam teline dokunmaktır!
Zaten bildiğimiz bir gerçek yeniden sahneleniyor: Parada pislik büyüyor.
Şimdi tahmin edilen yeni dijital çağ ile hayatımıza girecek yeni terimlere göz atalım:
Hangi kıtada olduğuna ya da hangi lisanı konuştuğuna bağlı olmaksızın parayla mutluluk hissediliyor!
Televizyon ekranında ya da kompütür monitöründe gördüğümüz görsel medya gerçek hayatla birleştiriliyor. Esasen bu yeni teknoloji, gerçekle sanalı sarmallaştırıyor.
Kadınların yaratıcılıktan uzak dişilikleri, erkeklerin kendi aralarında kadını et parçasına indirgeyen argo konuşmaları, jıgolo yaşantı, ince cinsel detaylar, ölçüsüz ve kaçamak zevkler romanı bugünün TV dizilerine aday yapmış olmalı.