Ben annemden yemek pişirmeyi öğrenmedim. Çünkü ailemle yaşarken ya çocuktum ya da çok gençtim ve okuldaydım. Okul bitince de yurtdışına çıktım. O nedenle yemek yapmayı ya kendi kendime öğrendim ya da annemin gönderdiği yemek kitaplarından.. Son zamanlarda da internetten!

Ancak annemden öğrendiğim genel şeyler vardı ki daha sonra yemek pişirirken bana çok faydalı oldu. Mesela:

• Yemek yapmak için satın alınan malzemenin kalitesi (veya kalitesizliği) sonuçta sağlık (veya sağlıksızlık) olarak sana geri döner.
• Yemek yemek insanın karnını doyurup enerji verdiği kadar ruhunu da besler. O yüzden düzenli ve öğünlerde yemek yemelidir, aralarda aburcubur tıkıştırmak boş kaloridir ve şişmanlamaya neden olur.
• Mümkünse büyük miktarlarda alıp yavaş yavaş kullanmak bütçeye katki sağlar.
• Günlük veya birkaç günlük ne pişirileceğini planlamak iyi fikirdir. Bu sayede ürünler/malzeme boşa gitmez ve israf olmaz. Çarşıya bir liste ile gidilmeli, zırt pırt çarşıya çıkılmamalıdır.
• Eğer çocuğunuzu şekere alıştırmazsanız şeker/tatlı istemez. Örneğin çocuklara şekerli ve gazlı içecek ikram ederek onları bu tür alışkanlıklar edinmeye çağırmış olursunuz. İyisi mi hiç tanıştırmayın! Böylece hem sağlık için hem de aile bütçesi için iyi karar vermiş olursunuz!
• Ailecek oturarak yemek yemek hem ihtiyaçtır hem de ruha gıdadır. Her fırsatta ailecek yemek yiyin.
• Besleyen ama şişmanlatmayan yiyecekler vardır. Sebze, meyve, baklagiller, yağsız peynir, yoğurt, tarhana bu tür yiyeceklere örnektir. Bunlardan bolca tüketirseniz elbiselerinizin içine hep rahat girersiniz.

Yani diyoruz ki.. Yemek pişirmek sanattır. Fakat unutulmamalıdır ki yemek pişirmenin gerisinde akılda bulundurulması gereken ve de gençlere aktarılması gereken önemli dersler vardır..