Er ya da geç düşler gerçek olur.. Bazen de kabusların hayat bulmasından korkarız.. Düşlerin gerçek olması, kabusların zihnimizden silinmesi dileğiyle..

Kabuslarımız korkulardır aslında.. Toplum önünde utanmaktan korkarız, aptal gibi görünmekten, reddedilmekten, dışlanmaktan, acıtılmaktan, incinmekten, yalnızlıktan, iftiradan, iflastan, terk edilmekten ve daha birçok şeyden korkarız. En çok da ölümden korkarız.

Düşlere gelince.. Onlar uyurken gördüğümüz masalsı görüntüler, uyanıkken kurduğumuz hayallerdir. Taktir edilmeyi düşleriz, tanınmış ve iyi bilinen biri olmayı, bağımsız olabilmeyi, özel hissetmeyi, üzerimize titrenmesini, değerli olmayı duyumsamayı düşleriz. Belki en çok da sevilmeyi düşleriz.

Üreticiler biz insanlar için mallarını üretip satmaya devam ede dursun, içimizi baştan başa fetheden iki şey vardır aslında.. Biri; aklımıza bile getirmek istemediğimiz korku dolu rüyalar.. Diğeri ise; gülümseyerek yine ve yeniden duyumsadığımız düşler.. Umalım ki düşler, daha fazla beklemeden, gerçek olsun! Kabuslar ise unutulsun! Ütopya olsun her yer!