Yalnızlık ciddi bir problemdir. Yalnız olmak için ille de kimsesiz (soliter) olmak gerekmez. Etrafımız insan dolu olabilir ama yalnızlık çekeriz.

Günümüzde insanlar yanlış ilişkilerin verdiği ızdırapla her zamankinden daha yalnız.

Araştırmacılar yalnızlık olgusunun beyinde hasar açan ve depresyona neden olan bir sorun olduğunda birleşiyor.

Yalnızlık hissi çoğu kez boşluk hissiyle eş değerdir. Aynı zamanda istenmemek anlamına da geliyor. Chicago Üniversitesinde yapılan bir çalışmada yalnızlığın neden olduğu sağlık sorunlarını belirledi. Hem yapayalnızları hem de kalabalıkta yaşadığı halde yalnız hissedenleri kapsayan bu araştırmada belirgin sorunlar olarak şunlar belirlendi: felç, stres, hafıza kaybı, öğrenme zorluğu, alkol alışkanlığı ve madde bağımlılığı.

Sonuç olarak yalnızlık hem bedensel hem de mental (akli) sorunlara yol açıyor. Unutmayalım, bu rahatsızlıklar ille de yalnız yaşayanlar için geçerli değil. Etrafında insan olduğu halde yalnız hissedenler için de geçerli.

Bazı araştırmalar ise “yapayalnız” yaşayan insanlara odaklandırıldı. Bunlardan biri yaşları 30-65 arasında 3.500 yalnız (tek başına) yaşayan kişiyi kapsıyordu. Bu Finlandiya çalışmasına katılanların, yalnız olmayanlara kıyasla daha fazla antidepresan kullandığı ortaya çıktı.  Diğer bir çalışmaya göre yalnızlık bulaşıcı! Yaklaşık 10 yıl boyunca gözlemlenen deneklerin yakın arkadaşları yalnız ise, kendileri de bir süre sonra yalnız yaşamı seçmişler.

Yalnızlık değişik insanlar tarafından değişik boyutta algılandığı için pskilojik tedavisi, önleme yöntemi de yok.

Gerçek arkadaşlar olmadan ya da romantik bir ilişki yaşamayanlar kendilerini yalnız buluyor. Yalnızlıktan kurtulmanın en bilinen yolu diğer insanların hayatına girmesine izin vermek ama bu her yalnız insan için her zaman kolay olmuyor. Diğer birçok yazımda paylaştığım gibi Internet çağının olumsuzluklarından biri yalnızlık olgusu. Çoğu kez insanlar önceliklerini göz önünde bulundurmadan sosyal medyaya ve online yaşama kendilerini kaptırarak yanlış ilişkiler seçiyor ve yalnızlığa mahkum oluyor.

Facebook sayesinde daha da yalnızlaştık. Sadece Face değil.. Twitter, Instagram, Periscope, Snapchat, kısacası dijital yaşam.. Yakınlarımızla değil, mesafelerin ötesinde bulunan, yeni tenıştığımız insanlarla haşır neşiriz! Eskisinden daha popüler hissediyoruz kendimizi ama bir ‘cam dünyada’ izole hayatlar yaşıyoruz. Eskisinden daha sosyal olduk sanıyoruz.. Aslında olay şudur: Sosyal medya, “önceliklerini bilmeyenleri” antisosyal yaptı.

Bir yetişkin yalnız yaşayabilir. Yalnız insanlar kötü alışkanlıklarla iştigal edebileceği gibi, zihnini geliştirmek, yeni şeyler öğrenmek, kendini eğitmek, inaçlarıyla başbaşa kalabilmek ve ibadet için yalnızlığı seçebilir. Önemli olan dünyadan gerçek anlamda ayrılmamaktır yani sosyal ilişkilerini belirli ölçülerde sürdürüyorsa denge hakimdir.

Bu durumda şunun ayırdına varmak gerek: Yalnızlık tek başına olmaktır ama yalnız hissetmeksizin tek başına yaşamak söz konusu olabilir. Buna karşın kalabalık icinde yalnız hissetmek vardır ki işte o zihinsel ve bedensel zararlara yol açar.

Yalnızlık ciddi bir problemdir. Yalnızlıkla paketlenmiş olarak hem mental hem de fiziksel sorunlar gelir. Yalnızlığı uzun süre misafir etmek istemeyenlerin önceliklerini gözden geçirmeleri gerekir.