Geçen gün yine spor merkezindeydim (gym) ve toplu derslerden birine katıldım. Toplam 45 dakika süren ders sırasında atlama, zıplama, ağırlık kaldırma, tekmeleme, yumruk atma ve yoğun kalori tüketimi yapılır! Ben ekstra olarak bir de düştüm! Sahi siz en son ne zaman düşmüştünüz? Ben çocukluğumdan bu yana ilk kez sert zeminde düşüyorum!

Topluca egzersiz yapmak benim için yeni birşey değil. Yıllardır vücut geliştirme, pilates, step, aerobik, zumba, kıck box gibi derslere katılırım.

Geçen günkü toplu çalışma; aerobik artı vücut geliştirme dersiydi. Büyük bir zevkle ve trans halinde öğretmenin gösterdiklerini yaparken bir anda kendimi yerde buldum.

Etrafımdakiler ne olduğunu anlamaya çalışırken duralar gibi oldular, salonda arkalarda olduğum için öğretmen düştüğümü görmedi. Ben kısa sürede toparlanıp kalktım ve derse devam ettim.

Biraz sakarımdır. Düşerim, çarparım, morartırım, keserim ve bunların hepsini kaza ile yaparım. Fakat toplu dersler sırasında şimdiye kadar hiç düşmemiştim. Herşeyin bir ilki vardır! Düşme sahnesi birkaç saniyeden uzun sürmedi ama gel gör ki yerde iki seksen uzanırken buldum kendimi!
Bosu denen yarım küre üzerinde futbolcu idmanı yapıyorduk.

Eğlenceli olduğu kadar kalori yontan bu aktivite sırasında ayağımın dibine düşüncesizce bıraktığım serbest ağırlığa takıldım. Dengemi kaybettim ve dumbelin üzerine tüm ağırlığımla oturdum. Bu yetmezmiş gibi dumbel hızla döndü, ben de üzerinde kaydım ve bu kez de boylu boyunca yere serildim. Ağırlık yuvarlanmasaydı, ben üzerinde kaymasaydım kısa süreliğine oturup kalkmış gibi olacaktım oysa yere uzanınca çok komik bir görüntü çıktı ortaya.

Kalabalık sınıfta birkaç meraklı bakış görür gibi oldum ama derse devam ettim. Tüm bunlar bir iki saniyeden uzun sürmedi ve dersin sonuna kadar sınıftan ayrılmadım. Sıcağı sıcağına hiç ağrı hissetmedim. Akşam evde ağrı beklerken buldum kendimi ama ağrıyan acıyan yoktu. Yine de yarım saat buzlu kompres yaptım. Aslında hiç birşeyim yoktu, birkaç morluktan başka. Ertesi gün, her ihtimale karşı, egzersiz yapmaktan kaçındım. Daha sonraki gün tam hız son sürat rutin egzersizlerime başladım.

Dağda, tepede, ormanda, kırda, bayırda koşarken çok kereler düşerim. Üstüm başım yaprak, toprak, çamur felan olur ama koşmaya devam ederim. Genelde etrafta kimse olmadığından açık havada düşmelerim sorun olmaz. Doğal olarak düşmek çocuklara aittir! Çocukların düşmesi sevimlidir. Oysa kocaman insanlar, yıllardır yaptıkları idman sırasında ihtiyatsızlık nedeniyle, düşerse biraz komik kaçar. Ve ben yetişkinlik hayatımda ilk kez herkesin içinde düştüm. İtiraf ediyorum, utandım!

Bazen kendimi koca bir çocuk gibi hissediyorum ama bu düşüşten öğrendiğim birşey var: Eğer hareketli, fit ve elastik bir bedeniniz varsa düştüğünüz gibi kalkıyorsunuz ve düşerken bile vücudunuzu kontrol ediyorsunuz! Dolayısıyla ya sorunsuz ya da az sorunlu sıyrılıyorsunuz. “Düşmenin de bi raconu var” der gibi oldum değil mi? Siz en son ne zaman düştünüz ve manifestosu neydi? Sağlıklı, mutlu, fit ve elastik günlere..